به گزارش اقتصاد کلان: حمیدرضا قربانی زادۀ ۸ مرداد ماه ،سال ۱۳۷۰ در اصفهان، خواننده، آهنگساز و ترانه سرا است. او دانش آموخته کامپیوتر در هنرستان فنی و حرفه ای تهران است، یک خواهر به نام نغمه و یک برادر بنام علیرضا دارد، خودش فرزند آخر خانواده است، مادرش خانه دار و پدرش ناصر قربانی هنرمند نقاش و از ارتشیان هوانیروز ارتش و ایثارگران جنگ ایران و عراق هستند.
شروع موسیقی: در کودکی علاقه مند به نقاشی و مطرح شدن در دنیای موسیقی بود. ولی بنا به شرایط خاص فرهنگی وخانوادگی موقعیتی برای ورود به این رشته پیدا نکرد اما برحسب استعداد ذاتی و خدادادی به رشته موسیقی ذوق و سلیقه خاصی داشت، میل به موسیقی و یک شنونده خوب بودن را بر حسب اتفاق با شنیدن قطعاتی از هنرمندان ایرانی و غیر ایرانی به دست آورد و حس عجیبی نسبت به موسیقی روز «پاپ» پیدا کرد و در اوایل جوانی توانست نزد استاد مرحوم ” ناصر چشم آذر به یادگیری پیانو و علوم موسیقی بپردازد و رفته رفته شروع به ساختن ملودی و سرودن ترانه کرد و ساز گیتار را در همان سالها بصورت خودآموز آموخت و پس از سالها فعالیت مستمر در موسیقی و ساخت آهنگ برای هنرمندان دیگر، توانست در سال ۱۳۹۶ فعالیت رسمی خوانندگی خود را با مجوز فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز کند.
بی پرده و بدون فوت وقت به سراغ سوال‌هایی می‌رویم که این سوالات خیلی از طرفداران او در ایران و جهان است. با ماه همراه باشید.
• از مرحوم ناصر چشم آذر برایمان بگویید. چی شد که نزد ایشان آموزش دیدید؟
+ پس از اتمام تحصیلم در هنرستان خلائی در من احساس می‌شد به طوریکه تمام فکرم موسیقی شده بود و با توجه به شرایط نشد که در رشته موسیقی تحصیل کنم، شاید دلیل ادامه ندادنم در رشته کامپیوتر همین مسئله بود با اینکه کامپیوتر را دوست داشتم و خیلی بدردم خورد. خب از طریق یکی از دوستانم که آشنایی نزدیکی با مرحوم چشم آذر داشت به آموزشگاه ایشان رفتم و چند جلسه ای نزد ایشان آموختم و از تجربیات گرانقدرشان استفاده کردم، بسیار مهربان و دلسوز بودند و متعهد به هنر! این یکی از بهترین اتفاق های زندگی ام بود که رقم خورد و توانستم با خالق قطعاتی چون ؛ قصه های مجید و آلبوم پرخاطره ی “باران عشق” و همچنین هنرمندی که برای اسطوره های موسیقی ایران موسیقی های ماندگاری ساخته است در مقام شاگرد همکاری کنم. افسوس که ایشان زود از میان ما رفت
• از ماجرای همکاری با بهرام ابراهیمی و یاسر ساکی مهر در سال ۹۶ بگویید، چه اتفاقی افتاد که ” تصور میکنم هستی” خلق شد.
+ تصور میکنم هستی حاصل یک تفکر بود. یک بینش! خب ایده آهنگ از اینجا شروع شد که من این ترانه رو مهرماه ۹۶ نوشتم و آهنگسازی کردم و از آنجایی که با فضای تنظیم های ساکی مهر آشنا شده بودم آهنگ رو باهاش در میان گذاشتم و ازملودی و ترانه استقبال کرد و گفت تنظیمش را برعهده میگیرد و ایده ی دکلمه هم از خودم بود و یاسر هم خوشش آمد. از ابتدا به صدای استاد بهرام ابراهیمی فکر میکردم و وقتی با ایشان در میان گذاشتم پذیرفتند که در انتهای قطعه با ما همراه شوند و باعث افتخارم بود که با این عزیزان همکاری داشتم.
• ماجرای همکاری های بین المللی شما با هنرمندان اروپایی و امریکایی چه بود؟ از کجا شروع شد؟ اینکه برخی از شما به عنوان ” بنیانگذار موسیقی بین المللی در ایران ” یاد می‌کنند چه قدر صحت دارد و باورپذیر است؟
+ خب من کاری را انجام دادم که تا سال ۲۰۲۱ کسی انجامش نداده بود. با توجه به تیرگی روابط دولت ما با کشورهای مختلف از جمله آمریکا و آلمان، من با هنرمندانی مثل ؛ پیتر بالتس ، جوی جوردیسون، شی واتسون، سارا ربکا و جمعی دیگر از هنرمندان مرد و زن در سه آلبوم همکاری کردم که با توجه به تحقیقاتی که کردم تا آن سال هیچ هنرمندی که مقیم ایران باشد انجام نداده بود. این یک برگ برنده برای من بود و جزو افتخارات هنری ام محسوب می‌شود، هرچند که آنطور که باید و شاید از سوی مقامات و مسئولین موسیقی کشور مورد تایید و حمایت قرار نگرفت و حتی سانسور رسانه ای صورت گرفت اما هدف من از این آلبوم ها، ایجاد همدلی و یکپارچگی بین ملل مختلف با ایران بود و من در آهنگها فارسی خواندم تا هویت واقعی و زبان مادری و اصالت کشورم را نشان دهم چیزی که خیلی ها از ابراز آن واهمه دارند. من نمی‌دانم چقدر این می‌تواند درست باشد یا نه اما ما اتفاق بزرگی را رقم زدیم اما بطرز باورنکردنی سانسور شدیم…
از سانسور کارهایتان گفتید! چطور این سانسور شکل گرفت و چه آسیبی به کارهایتان وارد کرد؟
+ اثر من به نام آلبوم ” زندگی ادامه دارد” نابود شد و من نمی‌توانستم با هیچ قانونی جلوی این موضوع را بگیرم. ابتدا قرار بود آلبوم دارای ۷ آهنگ باشد که ۳ تا از آهنگها بدلایل نامعلومی حذف شدند. به ما گفتند که با حضور زنان در آلبوم مشکل ندارند اما نمی‌دانم چرا هنگام پخش آلبوم عکسهای خوانندگان زن حذف شد! آنها به خاطر حفظ قانون کشور ما و به احترام من که در ایران زندگی میکنم برای ساخت جلد آلبوم عکسهایی دادند که کلاه بر سر داشتند و هیچ مشکلی در عکس آنها دیده نمیشد اما در کمال ناباوری در لحظه آخر عکس آنها از کاور آلبوم حذف شد و دلیل این سانسور وحشتناک رعایت نکردن حجاب لازم عنوان شد! من هنوز بعد از گذشت چند سال این موضوع را باور نمیکنم و نتوانستم با آن کنار بیایم! آفرین به این قانون! قانونی که باعث دلخوری خوانندگان خانم شد و وقتی دیدند عکسشان علیرغم داشتن کلاه از جلد آلبوم در رسانه های داخلی کشور حذف شده بسیار غافلگیر و البته ناراحت شدند و تا کنون هیچ کسی هم پاسخ صریح و شفافی به من نداده است! من بسیار غمگین شدم و افسوس خوردم… قانونی که با وجود رعایت کردنش آن هم توسط هنرمندان غیر ایرانی و غیر مسلمان باز هم سانسور رسانه ای را به همراه داشته باشد اوج بی عدالتی است که متاسفانه این بی عدالتی شامل حال من شد.
عجب! پس بعد از ” زندگی ادامه دارد ” و این جریانات،دیگر آلبومی از شما منتشر نشد؟
+ خیر، چرا باید چنین کاری کنم؟ وقتی در جایی زندگی میکنم که کوچکترین حق و ارزشی برای هنر و هنرمند قائل نمی‌شوند مگر دیوانه ام که وقت و انرژی ام را برای ساخت و تهیه و تولید کاری بگذارم که میدانم آخرش چیست!؟ این واقعا آزار دهنده ست و طرفداری که از هیچکدام از این موضوعات آگاهی ندارد و فقط از آهنگ جدید سوال می‌پرسد! حداقل کاری که می‌توانم انجام دهم سکوت است تا شاید زمان باعث شود نگاه و رویکرد فرهنگی ما تغییر کند و به سمتی برویم که موسیقی بین المللی در ایران بدون سانسور اجرایی و پشتیبانی شود. ما با یک نسل پرسشگر و پویا روبه رو هستیم که با نسل من و هم نسلان من فرق دارند و در حوزه های مختلف بخصوص در هنر مطالبه گر هستند.
• از نسل جوان و مطالبه گر گفتید! شما در گذشته مصاحبه هایی با رادیوهای ایران انجام دادید و از اهمیت نسل جوان و امروزی و حمایت آنها در مسیر هنر صحبت کردید و مقالات مختلفی هم نوشتید! فکر می‌کنید چقدر این حمایت همه جانبه در آینده محقق خواهد شد؟
+ من آینده را روشن نمی بینم! همیشه از داشتن امید به آینده صحبت کردم اما نگاه امروزم نسبت به شرایط هنر کشورمان ایران نگاه چند سال پیش، یا حتی چند ماه پیشم نیست… اساسا در جوامعی که قوانین حاکم باعث عقب راندن فرهنگ و هنر شود، رشدی حاصل نخواهد شد چرا که بنیاد رشد و توسعه خیال پردازی نیست،بلکه داشتن ایده های خلاقانه و اجازه ی اجرایی کردن آنها است. وقتی نمی‌شود ایده ها را اجرا کرد… چه فایده ای دارد؟! حداقل با رویکردهای غلط مسئولین فرهنگی ما من تحولی مثبت در حوزه مطبوعات، رسانه و فرهنگ و هنر نمیبینم چرا که بنیاد و اساس قوانین موجود باعث واپسگرایی و عقب ماندن می‌شود. اما به نسل جوان و استعدادهای آنها در هنر موسیقی بسیار خوشبین هستم. آنها باهوش اند و همین کافیست تا بتوانند راه درست را انتخاب کنند. به هرحال ما به ایرانی سرافراز می اندیشیم.
• بسیار عالی. در آینده کنسرتی خواهید داشت؟ یا کماکان در انزوای هنری به سر خواهید برد؟
+ اینکه بگویم کنسرت میدهم یا نه این بر عهده من نیست و بر عهده ی دستگاههای اجرایی این حوزه است. پیشنهادات مختلفی از تهیه کنندگان داشتم اما اساسا با تهیه کنندگان داخل ایران ارتباط خوبی ندارم و دلیلش هم کاملا مشخص است. این بقول شما انزوای هنری و سکوت در این هیاهو و ازدهام خوانندگان بسیار زیباست و شرف دارد تا با هر جریانی همراه شوی که فقط روی استیج باشی! اگر روزی برسد که سالن های ما از لحاظ کیفیت به استاندارهای لازم رسیده باشند و موسیقی از حالت مافیایی و زد وبند خارج شده باشد و یک فضای باز و درخور و شایسته یک هنرمند داشته باشیم حتما برای مردم خوب ایران خواهم خواند. چرا که نه!
خیلی متشکریم از این گفتگو و زمانی که به ما اختصاص دادید در آخر اگر هر حرفی دارید خوشحال میشویم بشنویم
حرف بسیار است و حوصله ها کم! از مردم ایران تشکر میکنم که همیشه حامی هنرمندان بودند. ما مردم بسیار خوبی داریم و این مردم ثابت کردند که همیشه از هنر و هنرمند استقبال می‌کنند، شایسته سالاری اساس یک جامعه ی روبه پیشرفت است. امیدوارم هرکس در جایی باشد که باید باشد و روز به روز شاهد پیشرفت هنر موسیقی ایران عزیزمان باشیم. با آرزوی سعادت و سلامتی برای مردم خوب و شریف کشورم، زنده باد ایران